سقف کاذب گچبرگ، شاخه‌ای از معماری داخلی است که به‌منظور پوشش سقف اصلی (زیر سقف) به کار می‌رود.
فاصله بین دال سقف و سقف کاذب اغلب بین 7 تا 20 سانتی‌متر می‌باشد. سقف کاذب در محیط‌های اداری و تجاری بسیار مورداستفاده قرار می‌گیرند. دلیل آن نیز فضایی است که برای پنهان کردن مواردی همچون سیم‌های مربوط به تأسیسات در سقف کاذب به دست می‌دهند.
به‌طورکلی از فضای به‌دست‌آمده در سقف کاذب به‌منظور توزیع خدمات نظیر گرمایش، تهویه، خدمات لوله‌کشی، سیم‌کشی استفاده می‌شود. همچنین سقف کاذب به‌عنوان بستری برای نصب بلندگوها، اتصالات سبک، آنتن بی‌سیم، دوربین مداربسته، اعلان و اطفای حریق و…. کاربرد دارد.
تاریخچه استفاده از سقف کاذب گچبرگ و تایل سقفی به اوایل دوره Muromachi ( 1337 تا 1573) در ژاپن بازمی‌گردد.
در تئاتر Blackfairs در لندن ( سال 1596) از قابلیت سقف کاذب به‌منظور آکوستیک کردن فضا استفاده شد. جلوتر در سال 28 می 1919 درخواست ثبت اختراع با عنوان سقف‌های افتاده (Dropped Ceiling) توسط E.E.Hall داده‌شده که در سال 1923 تائید شد.
در ابتدا سقف‌های افتاده به‌صورت تایل های به هم قفل‌شده (interlock) به کار می‌رفتند.
به‌گونه‌ای که برای دسترسی به فضای بالای سقف به‌منظور تعمیر و یا بازرسی می‌بایست یا از لبه‌ها شروع به باز کردن تایل ها می‌شد و یا بسته به طراحی سقف از “تایل کلیدی” این اتفاق می‌افتاد و تایل ها جمع می‌شد تا به فضای دلخواه دسترسی پیدا می‌شد.
این روند بسیار پرهزینه و وقت‌گیر بود. به سال 1958 Donald A.Brown موفق به ثبت اختراع گونه‌ای سقف با عنوان سقف معلق شد که در آن به‌راحتی به هر مکان دلخواهی امکان دسترسی داده می‌شد. بر همین اساس براون را مخترع سقف کاذب کنونی به‌حساب می‌آورند.
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.